Back in Sydney...

Hoi allemaal,

Hier weer een berichtje van mij, om te laten weten dat ik weer volop terug ben in het stadsleven in Sydney.

Ik hoop dat het met iedereen goed is in Europa? Is de herfst al begonne?

De laatse dagen in Holland vlogen om. Het dagje meelopen met Rita was een leerzame ervaring en erg leuk om ook weer wat bekenden te zien en te horen hoe het mensen het afgelopen jaar is vergaan. Het middagje film met Anna en een vriendinnetje naar Kong-Fu Panda was erg leuk om eens mee te maken. De kinderen maken het erg gezellig en als de muziek begint te spelen veranderd de bioscoop bijna in een ware discotheek:-). Ook daar nog weer met wat bekenden gesproken die enigszins verbaasd waren dat ik in Nederland was.

Donderdag de 18e was het alweer tijd om terug te gaan. Vreemd idee, Australië lijkt een andere wereld en niet te bestaan als je weer in Holten bent, maar gelukkig was alles hier nog hetzelfde bij aankomst.
Het eerste stukje tot Dusseldorf en Frankfurt heb ik met de Hispeed-trein gereisd. Vanaf Frankfurt zou ik met het vliegveld verder gaan. Bij het inchecken kreeg ik te horen dat mijn stoelnummer omgeroepen zou worden, Het bleek een nieuw systeem van Quantas te zijn. Enfin... toen iedereen al aan het boarden was had ik samen met wat anderen nog steeds geen stoelnummer, dus we kregen het vage vermoeden dat er iets niet helemaal goed was gegaan. En dan maar wachten en hopen dat je naam toch omgeroepen wordt..... Uiteindelijk hoorde ik gelukkig mijn naam. Zonder uitleg werden me 2 boardingpassen gegeven, eentje vanaf Frankfurt en eentje vanaf Singapore (tussenstop). Bij het boarden ontdekte ik dat mijn stoelnummer vanaf Singapore in het Business-class gedeelte was, dus daaruit bleek dat er wel degelijk overboekingen o.i.d. waren geweest, want anders laten ze je geen Business-class vliegen. Uiteraard vond ik dit niet zo'n probleem;-), zolang ik maar dit weekend in Sydney aankwam.

Tot Singapore geslapen, wel met moeite vanwege een Duitse familie die voor me zat met 2 kleine kinderen. De kinderen gaven af en toe een gil, wat nog wel te doen was. Maar de moeder heeft de hele vlucht zo'n beetjre super-luid zitten praten en commanderen, wat zelfs met oordopjes in erg irritant was. Ik keek dan ook halsreikend uit naar de vlucht vanaf Singapore dat die ik in een andere Business-claas stoel zou doorbrengen, hopelijk wat rustiger....
Dus niet.... Business-class was ok, maar wie zaten er links voor mij? Je raadt het al, de familie wederom :-S. En dit gedeelte van de vlucht hadden de kinderen het wel gehad met de reis, dus ze hebben de volle 9 uur zitten zeuren en schreeuwen...pfffff, ook geen oordopjes tegen bestand. Maar goed, ik besloot maar om de film "Rabbitproof Fence" te gaan kijken, omdat Willeke me wat over die film had verteld. De film is van Australische makelijkij en gaat over 3 "halfcast" Aboriginal-meisjes die bij hun moeders worden weggehaald om naar een "blank" opvoedkamp aan de andere kant van het land te worden gebracht, dus duizenden kilometers van huis (1500 mijl). Dit waargebeurde verhaal speelt in het oude Australie (jaren 30), waar de "halfcast" meisjes de blanke beschaving werd bijgebracht in "kampen" om zo de blanke toekomst van Australië te ontwikkelen en ze op te voeden tot huishoudsters in blanke huishoudens. Veel van deze kinderen zouden hun ouders nooit van hun leven terug zien. Dit was één van de erg wrede maatregelem die de blanken de Aboriginals hebben aangedaan.
Het verhaal is ongelooflijk. In Australië is van Noord naar Zuid (geloof ik) een hek (fence) geplaatst om de konijnen te weren (door ons naar Australië gebracht). De meisjes woonden ergens in het midden/noorden van het land bij hun familie en in de buurt van hun dorpje werd een dit hek gewerkt. Toen de meisjes werden "gekidnapt", nam de oudste het initiatief om te ontsnappen (2 zusjes en een nichtje). Toen ze een eindje op weg waren en geen idee hadden waar ze heen gingen, hoorden ze op een gegeven moment van het hek. En door het te volgen zouden ze uiteraard vanzelf weer thuis komen. Met de autoriteiten op de hielen (die ze steeds te slim af waren) en helaas het achterlaten van het nichtje die op een gegeven moment gewoon de trein wilde pakken en uiteraard gespot werd, zijn ze uiteindelijk thuis gekomen. De hele reis op blote voeten en zonder eten (af en toe van boeren wat gehad). Weet niet precies hoe lang, maar ik geloof dat ze er ongeveer 6 weken over hebben gedaan.

Tijdens de vlucht toch geloof ik ook nog een beetje kunnen slapen, want ik was redelijk wakker toen ik aankwam in Sydney. Daar werd ik door een vriend opgewacht die me die dag ook zou helpen met verhuizen. Eerst toch maar een dutje gedaan in mijn oude huisje, omdat mijn nieuwe kamer pas na de middag beschikbaar zou zijn). En toen rustig aan, want het was 31 graden, alles naar Artarmon gebracht. Na grote schoonmaak van de badkamer, die wel heel erg smerig was... (zoals ik al eens heb gezegd, schoonmaken daar doen asutraliers niet aan), kon ik de nacht al doorbrengen in mijn nieuwe kamer. Zondags me helemaal geïnstalleerd en een beetje gekletst met mijn nieuwe huisgenootje. Een Koreaanse van 33 die hier een eigen bedrijfje heeft opgezet in "Interior Design". Ze is erg aardig en we zitten geloof ik met veel dingen wel op één lijn.

Maandag weer naar school, waar me meteen 2 gigantisch grote opdrachten naar het hoofd werden geslingerd voor over 12 (nu dus 10) weken. Maar goed, maar niet teveel bij nadenken.... Woensdags mijn eerste dagje in de schoolbieb gewerkt. En donderdags begonnen in de receptie van het hostel. Website www.bighostel.com voor wie nieuwsgierig is. Het is een hectisch, maar leuk baantje, met veel contact met mensen, iets wat ik toch wel graag weer wilde na mijn LASER-jaren in een Backoffice. Ik ken het hostel, want ik heb er zelf in het begin van mijn verblijf een maand gezeten. En dat is best handig als je er werkt.

Dus veel veranderingen na mijn terugkomst, erg leuk allemaal. Mijn leventje hier is weer volop begonnen met al zijn ups en downs, maar ik ben blij dat ik weer terug ben in Sydney. En eindelijk is het ook weer zomer. De afgelopen heerlijk weer gehad, met gisteren een klamme dag van 33 graden. Blij dat de warmte weer terug is, gewoon proberen het hoofd koel te houden:-).

Weinig foto's deze keer, aleen de laatste foto gemaakt in Singapore, van het vliegtuig bij zonsop- of ondergang (sorry, was de tijd een beetje kwijt).

Dit weekend hebben we hier een lang weekend vanwege "Labourday" op maandag. En de tijd gaat hier vooruit (en bij jullie terug denk ik?). Dus voor ieders informatie, het tijdsverschil met Nederland na deze handelingen is 10 uur. En wij zijn vooruit in de tijd.

Goed, dat was het dan weer. De volgende keer zal ik wat foto's van mijn huisje maken.

Voor nu wens ik iedereen een prettig weekend en tot de volgende keer!!

Annet