Huis- en visa perikelen...

Hello again,

Alweer ff geleden, maar de tijd vliegt als je druk bent... Ik ben sinds 3 weken geleden weer begonnen met school. De nieuwe cursus is dus Nutritional Medicine. Had tot nu toe maar 2 dagen per week school, maar met werk en de afronding van de praktijkuren die ik voor de yoga nog moet doen, heb ik weer tijd tekort. Daar kwam nog bij dat ik weer op zoek moest naar een huisje en dit is zo’n beetje de moeilijkste periode van het jaar om dat te doen. Alle nieuwe studenten komen namelijk nu naar Sydney, omdat de meeste opleidingen in februari beginnen. Maar het is me weer gelukt. Niet een eigen woonruimte helaas zoals ik had gehoopt. Maar iets fatsoenlijks vinden hier in Sydney voor 1 persoon is erg moeilijk en erg duur. Ik wilde dat op mijn gemakje doen, maar helaas kwam de zus van mijn huisgenootje een jaar in Sydney wonen en wilde ze uiteraard met haar gaan samenwonen. En dus moest ik binnen 2- en een halve week iets zien te vinden. Dat gaf aardig wat druk op de ketel en op zoek gaan naar een eigen woonruimte dichtbij zee kostte teveel tijd nu school ook net weer begonnen was. Vandaar dus dat ik weer een apartementje deel in dezelfde omgeving als waar ik zat. Ik heb weer mijn eigen badkamer en woon samen met een franssprekende Belgische dame. Woon er alweer bijna 2 weken en ben er best tevreden mee:-).

Naast al deze drukte kwam nog het feit dat het verkrijgen van een visum dit keer niet zo makkelijk ging als vorig jaar en dat heeft me de nodige stress en zenuwen gekost (had de aanvraag net de dag van mijn vorige verhaaltje de deur uitgedaan). De problemen ontstonden doordat ik een medische test moest doen en daarop waarheidsgetrouw had ingevuld op mijn formulier dat ik cystes in de nieren heb (wat heel veel mensen hebben) en in mijn familie de “Polycystic kidney disease” voorkomt (familie Slettenhaar). Vorig jaar was dit geen probleem, maar omdat ik dit jaar 3 jaar wil blijven wilden ze toch wel graag weten hoe het nu met mijn nieren was. Dus moesten er eerst Ultrasounds worden gemaakt en bloed- en urinetests worden gedaan. Dat liep ook nog weer vertraging op omdat de eerst urinetest niet goed was die dus een week later nogmaals moest worden gedaan. En intussen was mijn opleiding al begonnen en wist ik niet eens of ik het wel af kon maken! Dus ik heb hem behoorlijk zitten knijpen zo'n 5 weken lang en was stilletjes al aan het plannen wat ik zou gaan doen als geen visum zou krijgen... Maar gelukkig was mijn 2e urinetest wel goed en zo'n 2 weken na die uitslag kreeg ik eindelijk bericht van de visumdienst dat ik hier tot 15 maart 2012 mag blijven! Dus dat was een hele opluchting, aangezien ik hier nu net een beetje begin te wennen:-).

En nu weer terug in de tijd..... Mijn vakantie naar Fiji ging dus helaas niet door. Corry en Jeroen wilden eerst wel gaan, maar hebben later toch samen met mij geannuleerd. Het risico dat we vertraging op konden lopen of een vervelende ziekte door de vele overstromingen daar heeft me doen besluiten niet te gaan. Ik kan me niet veroorloven wat op te lopen, want voor mijn visum moet ik school eigenlijk gewoon altijd bij wonen en mijn opleiding zou meteen na de vakantie beginnen, dus iets te kort op elkaar...
Uiteindelijk dus maar goed ook dat ik niet ging, anders had ik maar een week gehad om een huisje te vinden.... Het gevolg is wel dat ik niet echt het gevoel heb dat ik vakantie heb gehad, want de laatste weken waren te druk. Daarom ga ik dit weekend 3 daagjes naar Adelaide om Andrew weer te zien, waar ik vorig jaar met pasen ook ben geweest (vakantievriend van de reis naar West-Australia). En de reis kost me niks, want ik had bij Quantas “Frequent Flyer points” gespaard en daar kon ik nu mooi dit ticket van betalen:-).
Overigens gaan we logeren bij een oude vakantievriend van me uit Brazilie, die ik tijdens mijn eerste reis hier on Oz heb ontmoet. Erg leuk om hem ook weer te zien, Brazilianen zijn toch wel erg gastvrij:-)!
Dus over een paar daagjes vlieg ik weer:-).

In mijn vorige verhaaltje eindigde ik met het Sydney-festival. De week na de opening daarvan was ik met mijn yoga-klasgenoten wederom op het festival. Het was supergezellig en eigenlijk de eerste keer dat ik met mijn klasgemoten uit was. Jullie kunnen aan de foto’s zien dat dit een pittig nachtje was... smoking some herbal stuff and drinking wine....:-S. The herbal tabacco was volgens Aimee volkomen onschuldig, maar het rook toch wel verdacht bekend... weet t niet, maar Aimee is altijd wel eerlijk dus... Gek overigens dat ik op een avond met mijn yoga-klasgenootjes rook en drink, terwijl dit eigenlijk taboe is in dat wereldje en ik het normaal ook niet vaak doe.... zet je toch aan het denken zulke dingen:-S... Ik was ook erg verbaasd dat ze zoveel dronken. Ik was uiteraard gewoon nuchter, want ik drink nooit zoveel, maar de dames hadden m behoorlijk zitten (te zien op de foto’s van na het feestje).
Anyway, erg gezellig dus!

De week daarna was het alweer Australiaday (26 januari), mijn tweede tijdens mijn verblijf hier. De zaterdag ervoor was het hier 43-47 graden, met een warme/hete wind. Ongelooflijk, je weet niet wat je meemaakt. Ben met een paar vrienden maar het zwembad ingedoken en lekker onder water gebleven, dat was de beste plek (als je buiten was, want binnen heb je natuurlijk ook wel airco). Die dag zijn we gelukkig weer goed doorgekomen. De volgende dag hadden we een bbq bij Mel, waar ik ook Oud en Nieuw had gevierd. Dus daar konden we weer genieten van het geweldige uitzicht op de skyline van Sydney vanaf haar dakterras. We waren met maar 6 of 7 mensen, maar het was erg gezellig. De dag erna dus Australiaday. Met de ferry vanaf Mel’s place (Cremorne) naar de satd gevaren. Was wel een aanrader, omdat er allerlei vreemde oude ferryboten (vanwege een ferryrace) en vele andere boten in de haven waren. In de stad was het natuurlijk een drukte van belang met overal standjes en bandjes en superveel mensen, wederom gehuld in vlaggen en de kleuren van de vlag op het lichaam etc.... Wij hadden geen zin in de drukte en zijn naar de film geweest (Valkyrie met Tom Cruise). ’s Avonds bij een vriend thuis rondgehangen die in Glebe in een zolderkamertje woont en vandaar konden we het gebruikelijke vuurwerk mooi droog bekijken (want in de loop van de dag was het gaan regenen).
Daarna eigenlijk vooral heel druk geweest met werken, school, yoga en een huisje zoeken. Uiteindelijk vond ik mijn huisje op een maandagavond en ben ik er woensdag ingetrokken, dus sneller kan toch haast niet?
Overigens is dit mijn nieuwe adres:

53/252 Willoughby Road
Naremburn NSW 2065
Australia

Af en toe nog wel een feestje gehad met mijn collega’s en nog gebowld met Marije uit Haarle (voor haar verjaardag). En proberen “cool” te blijven vanwege de vele erg warme dagen die we hier de afgelopen maand hebben gehad.

In het hostel maken we overigens regelmatig aparte dingen mee. Eén van de dagen vertelde mijn collega van de nightshift me dat een stelletje in de “laundry” (oftewel wasruimte) flink bezig was geweest en ze zich blijkbaar niet realiseerden dat dat allemaal op de camera’s te zien was. De betrokken jongen verblijft al heel lang bij ons en had het eerst ’s morgens nog niet goed door. Later op de dag kwam hij echter heel voorzichtig vragen wat er met de tapes van de camera’s werd gedaan. Hij was een beetje bang dat ie zichzelf op “bigscreen” in the lounge zou terugzien. Heb hem maar uitgelegd dat de tapes alleen voor het archief zijn om te gebruiken als bewijs als er vechtpartijen of diefstallen plaatsvinden. Dus hij was weer enigszins gerustgesteld:-).
Daarnaast heb ik ook al meegemaakt dat een gast niet goed werd en ik moest beslissen of we de ambulance moesten bellen of niet. Vond het maar niks, had net mijn “First aid” gedaan en wilde eerst checken wat er aan de hand was. Maar uiteraard was het net op dat moment druk aan de balie en kon ik niet naar de kamer om het te checken. En de kamergenootjes kwamen 1 voor 1 in paniek naar beneden, omdat ze bang werden dat het betreffende meisje iets heel ergs had. Dus uiteindelijk maar zonder check de ambulance gebeld, want ik kon dat risico toch ook niet lopen. Toen ik eindelijk toch een kijkje kon nemen, bleek het een meisje te zijn waarvan ik wist dat ze diabetes had, dus gauw de medicijnen die ze gebruikte opgehaald, zodat de mensen van de ambulance dat ook wisten. De pijn en kramp die ze had was tegen de tijd dat de ambulance kwam aardig over (ambulance was er binnen 10 minuten), maar ze hebben haar wel meegenomen voor onderzoek, Maar uiteindelijk wandelde ze gewoon samen met het ambulancepersoneel het hostel uit, dus dat was een hele opluchting!

Nog een paar grappige vermeldingen. De vliegtuigreclame die wij in Nederland gebruiken met een vliegtuigje met spandoek erachter, wordt hier gedaan door reclame in de lucht te schrijven met de uitlaatgassen (of wat voor rook dat dan ook is) van de vliegtuigjes. En zo wordt op een hete dag duidelijk gemaakt dat “Lipton Ice” verkoeling brengt;-).
Een collega vertelde me dat ze maar niet begrijpt dat in alle huizen een kier onder de deuren zit hier in Oz, waardoor alle insecten etc. vrolijk naar binnen kunnen wandelen. Zij woonde vroeger op een boerderij en vertelde dat na een hete periode als het ging regenen alle enge beesten dan naar binnen kwamen en haar vader letterlijk naast de deur ging zitten met een knuppel om alle gevaarlijke/grote gevallen meteen te vermoorden…. Ja, ’t is wat en die kieren zijn er dus nog steeds….
Overigens zijn hier in de zomer toch regelmatig mensen met spinnebeten etc… Een collega en hotelgast moesten aan de antibiotica omdat ze toch wel erg verdacht grote rode brandende plekken kregen en zich niet erg lekker voelden. Dus toch wel uitkijken hier soms…. Ook in het water, want er waren hier in 1 week 3 serieuze shark-attacks aan de eastcoast en laatst nog 1 in Bondi. Mensen met afgebeten ledematen etc… scary hoor!
Maar.... er zijn ook leuke dierenverhalen. Ik vind de vogels hier nog steeds erg mooi. De witte kaketoes en rosella's en rainbow lorikeets (zie foto). Vooral de lorikeets zijn erg makkelijk te voeren vanuit het keukenraam. Helaas waren ze een beetje te langzaam en onoplettend met het eten van het brood en werd het stuk ineens weggepikt door een Magpie (soort zwart-witte kraai) die langsscheerde en het voer uit onze handen pikte. Dat was ff schrikken!
Nog een leuke tip voor de film: “He’s not that into you”. Erg leuke en herkenbare film over hoe mannen en vrouwen zich gedragen tijdens het daten. Leuk om iedere keer mensen te horen grinniken om de herkenbaarheid ook:-). Echte aanrader dus, vooral leuk om met een date te gaan waarmee de communicatie niet altijd even goed verloopt, erg leerzaam.

Ok, ik hou het hier ff bij. Wil nog steeds de mensen bedanken die me een kerst- en nieuwjaarskaartje hebben gestuurd, want dat was ik de vorige keer vergeten. Bedankt!! Erg leuk om die hier te krijgen.
Ik hoop dat ik binnenkort weer wat meer tijd heb om te mailen en skypen/bellen….

Groetjes en tot de volgende keer!

Annet