Rome...

Ciao bella!

Alweer een berichtje, dit keer over de 5 dagen Rome waarvan ik gisteren (vrijdag) teruggekomen ben. We hebben prachtig weer gehad en heel veel gezien in 3 dagen tijd (2 reisdagen. Rome is een stad met prachtige bouwwerken en een gezellige sfeer (in de juiste wijken. Alle bezienswaardigheden liggen bijna op loopafstand van elkaar, dus te voet is alles prima te doen. Op die manier is de sfeer ook prima te ervaren, dus een aanradertje.

De vorige keer dat ik schreef was de vrijdag voor ik naar Rome ging. De zaterdag erna heb ik een dagje gerelaxed en rond het huis wat dingen gedaan. In de avond ma nog weer bezocht in het St. Jozef. Het was wel een lekker relaxed dagje:-).

Zondag had ik met Bianca afgesproken te gaan wandelen op de Holterberg (net als vroeger;-)). Het was heerlijk weer en lekker rustig op de berg, dus we konden lekker relaxed rondlopen en gezellig de afgelopen 2 jaar bespreken. Bianca had thuis een lekker soepje en stokbrood geregeld en tijdens de lunch kon ik ook nog even met Peter bijkletsen. Om 2 uur had ik echter weer een date, dit keer met mijn hosts hier in NL, de Stukker-family:-). We zouden naar het Labyrinth in Boekelo gaan en hebben daar heerlijk relaxed in de hitte(!!) rondgelopen en de Quiz-vragen beantwoord. Daarna lekker een ijsje gegeten bij Nijkamp en wederom naar het St. Jozef om ma nog even gedag te zeggen voor ik naar Rome zou gaan.

Maandagmorgen om half negen al van huis vanwege de Zondag-dienstregeling van de trein, waardoor ik dus 3 uur voor vertrek op Schiphol zou zijn. Daarom had ik (net als 2 jaar terug) met Michel en Monique (Haarlem) afgesproken voor een koffie aldaar bij de Starbucks. Gezellig bijgekletst en verbaasd hoe groot Melle al was. Julia arriveerde met bijna de hele familie 2 uur voor vertrek en we gingen inchecken. De Easyjet-gate is een beetje afgelegen en heeft geen winkels etc. Nadat we door de bagage waren, kwamen we erachter dat de vlucht 40 minuten vertraging had. Omdat er geen moer te doen was daar, zijn we weer teruggegaan door de "customs" en hebben we de anderen nogmaals opgezocht in het Panorama-restaurant. Helaas waren Michel en Monique al weg, maar de Veermans waren er nog net. Totaan de boardingtijd bij hun gezeten en toen maar voor de zekerheid toch weer door de bagage gegaan. Daar bleek nog steeds dat de vlucht vertraging had. Weinig bekend over de boarding- en vertrektijd, dus een beetje een dom gewacht. Uiteindelijk zijn we met ongeveer anderhalf uur vertraging vertrokken.
Na een voorspoedige vlucht om een uur of half 6 in Rome aangekomen. Aldaar met de trein en tram naar het Hotel gereisd. Bij aankomst in de appartementen bleek er niemand te zijn en moesten we eerst bellen dat we er waren. We hadden een kamer in de kelder, maar gelukkig wel een beetje licht en frisse lucht etc. Niet al te schoon, maar allemaal wel te doen. Het ontbijt stelde echter niks voor. Een pak ananassap in de koelkast en 3 voorverpakte chocolade-croissantjes + wat jam en boter. Weinig gebruik van gemaakt dus. In de avond op zoek naar een restaurant. Helaas lag ons hotel nogal ver buiten het leuke gedeelte van de wijk Trastevere. We moesten dus een eindje lopen, maar vonden uiteindelijk een restaurant dat er niet al te gezellig uitzag, maar waar we wel zeer welkom werden geheten door de oude obers. De kaart was helaas niet in het Engels, dus we hadden geen idee wat er op stond. Naast ons zaten Amerikanen die alles schenen te weten, dus via hun kregen we enige uitleg over de gerechten. Uiteindelijk bestelden zijn een typsich Romeins gerecht voor ons, “Pasta all 'Amatriciana”. Het was een dikke soort spaghetti met spicy tomatensaus en bacon, erg lekker. We wilden met mes en vork eten, maar er werd on duidelijk gemaakt dat we alleen met een vork mochten eten, wat nogal moelijk ging met deze dikke stijve spaghetti. Dus vervlogens lachtten ze ons uit. Toen we om een foto vroegen, werd er gezegd dat we later wel in de keuken op de foto mochten. Dat leek ons best leuk, dus gebeurde dat. Aangezien het een open keuken was, kon iedereen ons zien. En het duurde maar even of een aantal andere vrouwen vroeg aan de obers of ze ook een foto in de keuken mochten maken. Grappig zo’n effect...;-). Toen we uiteindelijk vertrokken werden we hartelijk omhelst en gezoend door de ober die ons bediende. Beetje overdreven, maar wel grappig. Op de terugweg naar huis werden we echter wel een beetje lastig gevallen door een man, wat een beetje een wrange smaak gaf, maar daar hebben we maar niet teveel bij stilgestaan. Het was echter wel duidelijk dat het een uitdaging is om als 2 blonde vrouwen rond te lopen in Rome....

Dinsdag’s de stad in, eerst op zoek naar wat te eten. Want op wat fruit na dat we de avond tevoren nog hadden gekocht, was er dus niet veel in en rond het appartement. De eerste ervaring met het openbaar vervoer was niet al te best. We wisten de namen van de stations van de bezienswaardigheden niet, dus dan is het moeilijk om uit te vinden waar je heen moet. Bij het vragen om info in een winkel werden we ronduit tot 2 x toe genegeerd door een vrouw, waarna we maar weer gauw weg zijn gelopen. Gelukkig zijn er ook nog aardige vrouwen in Rome (wel zeldzaam) die ook nog een beetje Engels kunnen. Zo kwamen we erachter dat we lijn 64 per bus naar het Vaticaan konden nemen. Helaas hadden we er niet aan gedacht dat ook Rome 2 kanten van de straat heeft. En na op de 64 te zijn gestapt kwamen we er gauw achter dat we de verkeerde kant op gingen. De piazza (Piazza Venezia) waar we uitstapten was wel erg mooi, maar helaas niet het Vaticaan... Dus wederom op de bus, die bommetjevol was. We verwonderden ons om de oude Romeinse vrouwen die al mopperend de bus in komen en mensen letterlijk uit de stoel schelden, zodat zij kunnen zitten. Ok, respect voor ouderen is goed, maar erg subtiele omgangsvormen zijn dit niet. Een man in de bus zei uiteindelijk dat we er 2 haltes voor de St. Pieter wel uit konden gaan. Beter niet naar kunnen luisteren dus, want wederom liepen we dit keer de verkeerde kant op en daarna konden we de ingang van het Vaticaan niet vinden. Gelukkig was er een aardige tourleader met busje, die ons er even heen bracht en eindelijk hadden we het Vaticaan gevonden. Even daar rondgelopen, we dachten dat de St. Pieter geld zou kosten en er stond een enorme rij, dus die overgeslagen en op zoek gegaan naar de Sixtijnse kapel. Daar kom je alleen naartoe in combinatie met het Vaticaan-museum, dus maar een kaartje gekocht. Erg druk en maar gewoon (verplicht) met de stroom mee door het hele museum. Dat duurde zo’n anderhalf uur en iedere keer verwachtten we dus de Sixtijnse kapel te zien. Toen we daar uiteindelijk aankwamen hadden we zoveel ruimtes, beelden en fresco’s gezien, dat de belangstelling er niet echt meer was, dus we zijn er maar snel doorgelopen na nog ff illegaal een fotootje te hebben gemaakt. Daarna besloten we te gaan eten in het leuke gedeelte van Trastevere. Daar begonnen we het pas echt leuk te vinden, het is een hele leuke en kleurrijke wijk met allemaal leuke straatjes en restaurantjes. In de papieren van FW werd een restaurantje aangeraden en daar zijn we dus uiteindelijk aangeland. Was inderdaad wel goed, lekkere salade en pizza gehad. ’s Avonds thuis kwamen we erachter dat de St. Pieter dus gratis is, dus we zouden proberen later in de week wellicht nog ff terug te gaan om hem van binnen en boven te bekijken.

Woensdag hadden we de smaak te pakken. Het was wederom stralend weer en we besloten voor ontbijt naar de Campo dei Fiori te gaan, die ons van diverse kanten was aangeraden. Het was een gezellig en pittoresk pleintje met een warenmarkt en restaurantjes. Heerlijk rustig in een relaxed cafeetje aan de toonbank koffie met ontbijt genuttigd (is goedkoper dan aan een tafeltje zitten en doen alle Italianen). Toen we bij het weggaan het personeel complimenteerden met de relaxte sfeer aldaar, omdat we vonden dat de meeste Italianen nogal onbeschoft en opgefokt waren, fluisterde de barman ons toe dat ze geen van allen Italiaans waren, wat wij toch wel erg typerend vonden....
Na dit relaxte begin van de dag besloten we naar het Pantheon te lopen, vanwege onze ervaringen met de bussen en het leek ook niet al te ver. Was het dus ook niet, want we waren er binnen 5 minuten, na eerst ongeveer anderhalf uur in een winkeltje de hele garderobe te hebben gepast:-). Vanuit het Pantheon liep je heel makkelijk en snel door naar de Trevi-Fontein en de Spaanse trappen. Aldaar snel geluncht, want het was er erg warm en toen besloten we de metro te nemen naar het Colosseum. Dat ging vrij soepel. Het Colosseum was indrukwekkend. We zijn er niet ingeweest, maar hebben ff lekker in het park ernaast gezeten om te genieten van de omgeving en het mooie weer. Vandaaruit besloten we door het forum Romanum naar de stad terug te lopen. Helaas namen we een doodlopend straatje, dus dat ging niet op. Aangezien het al laat was en er ook voor dit Forum een kaartje moest worden gekocht, besloten we dat maar te laten. We besloten de dag te eindigen in de buurt van waar we begonnen waren en namen de metro naar de Piazza Navona. Wederom een supergezellig en mooi plein met veel kunstenaars, restaurants etc... Daar een beetje rondgelopen op zoek naar een restaurant waar ze ook lekkere toetjes hadden (we zochten specifiek een paar taarten die we de eerste avond bij mensen op tafel hadden gezien). Uiteraard had geen van de restaurants daar eigengebakken lekker uitziende chocolate-cheesecake of Berry-ricotta pie, dus dat ging niet helemaal goed. Maar het was een erg leuke en gevulde dag:-).

Donderdag hadden we naar ons idee eigenlijk de meest interessante dingen al gezien en besloten we relaxed te gaan picknicken als brunch in Villa Borghese, een groot park in Rome. In een supermarkt wat proviand gekocht en toen op weg naar Villa Borghese. Onze tram eindigde altijd op Largo Argentina, vanwaar we altijd verder gingen naar andere delen van de stad. Zo ook vandaag, alleen hadden we de nog steeds de nog niet geproefde taarten in ons hoofd... Op Largo Argentina zagen we een cafeetje met taarten en we besloten het daar nog eens te proberen met een koffie aan de toonbank. De taarten waren redelijk, maar nog niet perfect helaas. Ondeweg naar Villa Borghese raakten we wederom anderhalf uur verstrikt in een superleuk winkeltje, waar door ondergetekende een hele nieuwe outfit werd aangeschaft en uiteindelijk waren we om een uur of 3 eindelijk in Villa Borghese voor de lekker lauw geworden brunch...:-). Maar het was toch lekker rustig bijkomen even in dit park:-). Na de tijd besloten we alsnog naar de St. Pieter terug te gaan om hem van binnen te bekijken en de toren op te gaan. Helaas was ik er dit keer niet op voorbereid en was dus mijn rokje te kort... Balen natuurlijk, maar gelukkig merkte een Nederlander ons probleem op en hij bood me een lange geblokte short te leen aan. Die heb ik dus maar over mijn rokje gesjord en zo zijn we de St. Pieter ingegaan. En daar ben ik erg blij van, want ik vond het een prachtige kerk met een hele bijzondere energie (alhoewel ik normaal niet veel heb met kerken en de overdaad van het catholicisme. Ruim de tijd genomen om er rond te kijken, waardoor we helaas te laat waren om nog de toren op te gaan. Dit was wel jammer, maar al eerder gezegd, toch goed dat we terug waren gegaan om dit bijzondere bouwwerk van binnen te bekijken. Voor het diner hadden we wat tips gekregen van vrienden van Julia. We besloten naar een bekende spaghetteria te gaan in Via d’archette (gelijknamig restaurant). Na wederom helemaal verkeerd te zijn gelopen, vonden we het uiteindelijk toch. Het was er erg druk, maar gelukkig toch nog plek. En tot onze verrassing vonden we er ook precies de taart die we de hele week al zochten! Een heerlijk Calzone gegeten en natuurlijk de taart, die net zo lekker smaakte als dat hij eruit zag. De ober had het superdruk en zag er behoorlijk gespannen uit. Uiteindelijk proestte hij het echter uit van het lachen, doordat ik uit verveling tijdens het wachten op de taart het vrijheidsbeeld nadeed met een lamp die aan de muur hing. Hij zag dit toevallig (was niet de bedoeling) en schoot dus gigantisch in de lach! Maar we hadden wel ons toetje binnen 2 minuten van een stralende ober:-)! Uiteindelijk tegen een uur of elf terug in het hotel. Daar nog gauw de tas ingepakt, want we moesten de volgende ochtend al om kwart voor 8 met de tram en de trein naar het vliegveld.

De vlucht vrijdag vertrok iets te laat, maar kwam exact op de geplande tijd aan in Amsterdam. Aldaar mocht ik eerste klas gratis met de familie Veerman meerijden tot Deventer (Julia’s pa werkt bij de NS). En om kwart voor 5 was ik weer terug in Rijssen. Gezellig bijgekletst met Erwin en Willeke en vandaag (zaterdag) een heerlijk relaxed dagje gehad met boodschappen doen, bij ma op bezoek in Deventer en nu dus weer aan dit verhaaltje op de weblog:-).

Morgen haal ik een Franse vriend op in A’dam en volgende week alweer de laatste week, waarin we NL een beetje beter gaan bekijken.
Veel plezier met de foto’s en tot mijn volgende berichtje, wat waarschijnlijk weer vanuit Sydney zal zijn.

Groetjes!!:-)