Koninginnedag, Bali, Ozzies en Nederlanders

Hoi allemaal!

Ben ik weer met een niewe episode van “life downunder”. Het is me zowaar gelukt om dit keer op vakantie te gaan. Alleen weliswaar, want alle pogingen om een reisgenoot te vinden, liepen op niks uit. Zelfs toen de vakantie al was geboekt met een oude reisgenoot, annuleerde die weer vanwege een oud terrorist-alert waar ze over had gehoord. En omdat ze Amerikaans was dacht ze dat ze groot gevaar liep in Bali. En dus besloot ik maar alleen te gaan, want anders komt het er nooit van:-).

Maar allereerst hadden we Koninginnedag op 30 April. Wel erg wat er gebeurd is in Apeldoorn, dat zoiets in ons landje voorkomt, onbegrijpelijk. Het was hier regelmatig uitgebreid in het nieuws, dus toch behoorlijk wereldnieuws.

Maar goed, hier waren allerlei Koninginnedag-parties, maar niet georganiseerd door Nederlanders, dus ik voelde er niet zoveel voor om er heen te gaan. Waar ik wel heen ben geweest met Marije (uit Haarle), was een “dutch fair” ter ere van Koniginnedag in een Nederlandse clubhuis dichtbij haar huis. En ik vond het geweldig! Ze hadden een klein winkeltje met allerlei Nederlandse artikelen, zoals Venco-drop, spekjes, nasi/bamikruiden (enigszins over datum), speculaasbrokken, stroopwafels, broodjes kroket etc.etc... AUS$ 50,- was snel uitgegeven:-). En daarnaast waren er o.a. Oud-Hollandse spelen georganiseerd, zoals sjoelen en zaklopen. Het was in een soort voetbalkantine en alles was oranje met rood-wit-blauw. Het had wel wat weg van een speciale middag op Meermanskamp ter ere van iets. En overal Nederlanders, gezellig hoor, voelde als vanouds!

De week erna heerlijk een grote pan Nasi Goreng gemaakt en er van genoten!! Heb nog een paar zakjes kruiden, maar als ze op zijn kan het zijn dat ik jullie vraag om er eens wat op te sturen, want ik mis die kruiden en ze kennen ze in Oz niet:-).

De examens ben ik goed doorgekomen, mijn cijfers zijn erg goed gelukkig. Ik hoop maar dat dat zo blijft:-). En daarna 3 weken vakantie met in het midden dus een weekje Bali. En nou weet ik waarom we in Nederland Nasi Goreng, Babi Roedjak, Gado Gado etc eten en in Oz niet, want... In Bali kwam ik het overal tegen en uiteraard is dat eten vanuit de Indonesische kolonie naar Nederland toegekomen (waar Oz niks mee te maken had, dus die kennen al die gerechten niet). En ik heb heerlijk gegeten in Bali, het smaakte allemaal zoals ik het gewend was en het moest smaken. Grappig eigenlijk, net nu ik wat Nasi-goreng kruiden in Oz had gevonden, kon ik een week lang genieten van de verse schotels:-)!
Bali is een super-relaxte plek, al wordt je soms wat moe van de mensen die je willen masseren of een taxi aan willen bieden. Maar dat was toch goed uit te houden. De aankomst op Bali was een beetje vreemd, al het grondpersoneel liep met mondkapjes op, vanwege de Swine-flu. En we moesten door een poortje lopen waar ze onze lichaamstemperatuur konden zien en waar we meteen werden afgesprayt met een desinfecterend middel, getverderrie!! Maar goed, de vlucht had al vertraging en deze procedure liet het ook niet sneller gaan, dus uiteindelijk was ik rond 11 uur ’s avonds eindelijk in mijn hotel. Dit eerste hotel was een schoon en relaxte plek met erg vriendelijk personeel en alles erop en eraan.

Verder stikte het op Bali van de Australiers en Nederlanders, dus ik voelde me er helemaal thuis:-). De eerst dag aan het ontbijt al aan de klets met Phia en Christa, een paar dames uit Nederland (Christa was zelfs geboren in Enschede). Met hen heb ik de tweede dag een uitstapje gemaakt. Dezelfde dag op het strand stond ik bij een sieraden en kleding-stalletje en hielpen 2 Hollandse dames me met afdingen op wat spulletjes die ik wilde kopen (lekker makkelijk voor mij:-)). Daarna begon het gigantisch te regenen en schuilde ik onder een soort strand-lounge-tentje waar 2 stelletjes zaten die ook Nederlands bleken te zijn. Ze nodigden me uit om zich bij hen te voegen, aangezien de regen zeker voor een paar uur niet meer ophield. Ik weet nu alles van Bergen op Zoom, waar ze vandaan kwamen:-).

We hebben gezellig geluncht en ik had mijn eerste Nasi Goreng Speciaal, die me heerlijk smaakte!! Dus die eerste dag gezellig Nederlands geklets de hele dag. Helaas was het weer superslecht, al was het wel lekker warm:-). Maar de regen kwam werkelijk met bakken uit de lucht!

De tweede dag was het weer beter en besloot ik naar het strand te gaan voor het weer om zou slaan. Helaas zijn de stranden hier niet zo mooi dan in Sydney, dus dat was een beetje een teleurstelling voor me, maar toch even lekker gerelaxed:-). Geluncht in dezelfde tent als de dag ervoor en daar zaten aan de ene kant de Nederlanders die ik kende van de dag ervoor en aan de andere kant zaten wat Ozzies die ook tegen me begonnen te praten, dus ik zat er mooi tussenin:-)! Eind van de middag ging ik dus met Christa en Phia met zijn driëen en een privé-chauffeur naar een Tempelcomplex waar ze ook een Kecak-dans voorstelling deden. Dit is één van de bekendere tempels van Bali, genaamd Ulu Watu (zuiden van Bali). Er woont ook een apenkolonie, dus dat was oppassen geblazen, want die grijpen alles wat ze grijpen kunnen. Ik had er ineens eentje aan mijn hand hangen die mijn portemonnee wilde pakken (die ik dus in mijn hand had). Gelukkig lukte dat niet, maar ze waren zo dichtbij iedere keer dat ik wel een beetje bang was dat ze zouden bijten, want af en toe konden ze best snauwen. Diverse foto’s ook opnieuw gemaakt, omdat ze mislukten vanwege een aap die ineens voor me ging zitten en dreigde mijn camera af te pakken.

De Kecak-voorstelling was erg toeristisch opgezet, maar ik vond toch dat ik minstens 1 x in Indonesië zoiets moest zien. Het is uiteraard een liefdesverhaal en de mannen zingen zo’n beetje anderhalf uur aan één stuk door, soms alleen maar het geluid “kecak” makend. Knap hoor en heel gelijk allemaal. Ik heb nog een filmpje bijgesloten om jullie een beetj een idee te geven.

Na de voorstelling zouden we gaan eten in een visrestaurant. Was ook veel te toeristisch. Ze hadden het strand volgebouwd met tafeltjes en je moest je eigen (dooie) vis uitzoeken, waar je uiteraard veel voor moest betalen. De vis op zich was wel goed, maar het eten er omheen stelde niks voor. Dus niet zo geweldig, maar wel leuk om een keer de zo’n dansvoorstelling te hebben gezien.

De volgende dag zou ik alweer vertrekken richting Ubud, wat meer de binnenlanden in en de “yoga”-plek bij uitstek. Via een klasgenoot van mij die een paar maand op Bali in een resort yoga-les had gegeven, had ik wat namen doorgekregen van chauffeurs die me wel overal konden brengen, zonder dat ze me teveel geld vroegen. En dat klopte inderdaad. Made was de chauffeur en hij wilde eigenlijk niet eens geld hebben, maar graag vrienden worden met mensen van buiten Bali. Ik heb hem wel gewoon betaald, maar hij was erg vriendelijk en heeft em ook veel dingen over Bali verteld. Volgende keer wil hij me voorstellen aan zijn vrouw en kinderen. De balinesen zijn echt erg aardig.

In Ubud had ik mezelf vantevoren 3 dagen in een luxe resort geboekt. Maar ik had het er met Made al over dat het eigenlijk een beetje sonde geld was, want ook de minder dure hotels waren hier prima (wat ik vantevoren dus niet wist). Het hotel had me al laten weten dat ik vanwege een overboeking de eerste nacht in de “teachers-room” zou slapen en de andere nachten in een “gewone” kamer. Dus verhuizen moest ik toch al.... En dus bood Made aan om een hotel dichtbij de “Yoga-Barn” (yoga-studio) te gaan bekijken, wat waarschijnlijk iets goedkoper was voor de laatste 2 nachten. En die hadden wel plek, dus besloot ik daar die laatste nachten te boeken. Maar eerst een nachtje in de “teachers-room”:-). Het resort wilde me eerst nog voor 2 nachten laten betalen, maar gelukkig kon ik ze dat uit het hoofd praten.

De “teachers-room“ was erg ruim, met een eigen terrasje en een openlucht-badkamer. Erg mooi en luxe. En omdat het een resort was met een eigen spa, besloot ik om mijn eerste massage hier te ondergaan. Erg ontspannend, al was ik wel blij dat het geen man was die me masseerde, want je ligt er lekker open bloot bij...:-S. Na de massage ben ik in mijn openlucht-bad gaan zitten, heel apart:-). De buitentemperatuur is geweldig hiervoor en terwijl je in je bad zit hoor je allemaal jungle-geluiden en ook dit was superontspannend:-).

De dag erna had ik een fietstocht geboekt met een Ierse die ik in het vliegtuig naast me zat. Zij zat nog steeds in het zuiden van Bali, maar wilde graag deze tocht doen en vroeg of ik zin had om mee te gaan. In Vietnam had ik ook eens zoiets gedaan en dat beviel erg goed, dus besloot ik dat te doen. Het enige nadeel was dat ik dus al heel vroeg uit die heerlijk kamer moest vertrekken (om 7.15 pickup, terwijl normaal checkout om 12 uur was:-S). Maar goed, aan alles komt een eind, dus mooi op tijd eruit en nog gauw even het ontbijt van het hotel meegepikt. Lekker, met veel fruit, fruitsap en een typisch Balinees ontbijgerecht, “black-rice pudding”... Harstikke lekker!!

De pickup was helaas veel te laat, maar goed, in die hitte maak je je daar niet echt druk om. In de auto waarmee ik werd opgehaald zat een wat ouder stel uit West-Australia en een jonger Oz-stel. Tevens een Singaporees stel. De rest van de groep zouden we in het restaurant ontmoeten waar we het ontbijt kregen (jippie, de 2e keer vandaag!:-)). Daar trof ik ook Siobhan weer, de Ierse. En nog meer Ozzies, o.a. een stel met vriendin uit Wollongong, die ik waarschijnlijk binnenkort nog wel op zal zoeken (Wollongong ligt ongeveer anderhalf uur rijden ten zuiden van Sydney). Zij zouden met dezelfde vlucht als mij terugvliegen op zondag, wel grappig.
De tocht was erg leuk en interessant, want ze laten veel van het Balinese leven zien en vertellen erover. Zo lieten ze een Balinese woongemeenschap zien en vertelden hoe traditioneel daar nog in werd geleefd. Bali is het enige hindoe-eiland van Indonesië. De rest van de eilanden is grotendeels islamitisch en ook wel wat christelijk. Ze vertelden over Balinese kruiden en de rijstvelden en tradites etc... erg interessant. En het eindigde uiteraard met een late lunch. Weer allerlei heerlijke gerechten en ik was weer helemaal blij:-).

Na de tocht werd ik naar mijn nieuwe hotel gebracht. Het was goed dat het naast de yoga-studio lag waar ik wat lessen wilde volgen, maar verder vond ik het een vreselijk plek. Het was allemaal een beetje vergane glorie en het was helemaal niet druk, dus ik voelde me enigszins geisoleerd daar. Maar het was wel dichtbij het centrum van Ubud, dus dat was ook wel handig, naast de locatie bij de yoga-studio. En naast een Spa, waar ik zaterdags na een yoga-klas een heerlijke uitgebreide massage heb gehad, met daarna een total body-scrub, een total yoghurt-packing en daarna een flower-bath van ongeveer een half uur. Heerlijk hoor, echte aanrader! En dat allemaal voor maar AUS$ 21,- oftewel ongeveer Euro 12,-....

De dagen in Ubud verder een beetje doorgebracht met yoga-klassen, winkelen, eten en relaxen. En na 2 dagen was het ook daar alweer voorbij en kon ik weer terug vliegen naar Sydney. Op zondagmiddag nog wel gauw even een fotootje gemaakt van het zaakje van Wayan Nuriash, één van de hoofdrolspeelsters uit het boek van Elizabeth Gilbert "Eat, Pray and Love". Het lag tegenover mijn lievelingsrestaurant, grappig genoeg... had er de hele tijd naar gezocht...

Op de heenreis in Sydney duurde het inchecken gigantisch lang, omdat ze geen incheck online deden. En omdat dat de terugreis blijkbaar ook niet kon, had ik Made gevraagd me vroeg naar het vliegveld te brengen, zodat ik niet hoefde te stressen om op tijd in het vliegtuig te zitten. En grappig genoeg ging het hier allemaal veel vlotter dan in Sydney. Dus ik had veel te veel tijd (was er al 3 uur voor vertrek), maar toch is dat beter dan te moeten rennen om op tijd bij het vliegtuig te moeten zijn. Het was een nachtvlucht, maar helaas niet veel geslapen, omdat het zo ontzettend koud was in het vliegtuig:-S. Gelukkig had ik nog een paar dagen vrij, dus bij thuiskomst ben ik nog lekker in mijn warme bedje gekropen, want het temperatuursverschil was ook wel weer groot (van een klamme 30-nog-wat graden naar een krappe 18 graden in Sydney).

En nu ben ik alweer een paar dagen terug. Vanmorgen weer gewerkt en zondag ook weer en dan mag ik maandag weer naar school, alweer voor de 2e “term”... De tijd vliegt!

Ik hou het hier ff weer bij. Begreep dat jullie vandaag Hemelvaartsdag hebben. Dat kennen ze hier dus niet.... Wij hebben in het weekend van de 8e juni echter weer de “Queen’s birthday”, goeie reden voor weer een lang weekend! Uiteindelijk komen we ongeveer op hetzelfde aantal feestdagen uit:-).

Allemaal veel plezier gewenst dit weekend en tot de volgende keer (wat wel in de buurt van mijn...jawel....40e verjaardag zal zijn...)!

Annet